Zeszyt "Architektura" nr 8, Rewaloryzacja zabytkowych fortyfikacji przełomu XIX i XX wieku w Polsce. Architektura współczesnych uzupełnień

Problematyka adaptacji i modernizacji obiektów pofortecznych jest obecnie istotnym zagadnieniem w Polsce, gdzie istnieje ogromny zasób zabytkowych fortyfikacji wielu europejskich szkół narodowych: polskie, austriackie, francuskie, niemieckie, pruskie, rosyjskie... W realiach gospodarki rynkowej zmieniają się obecnie ich właściciele oraz dotychczasowe funkcje, opuszczane przez wojsko zwykle ulegają szybko postępującej degradacji. Prawidłowe konserwatorsko, a jednocześnie komercyjne zagospodarowanie tych obiektów jest warunkiem ich ochrony i przetrwania.
 
Celem niniejszej pracy było naukowe opracowanie reguł wprowadzania i projektowania form współczesnych uzupełnień historycznych fortyfikacji. Zakres przedmiotowy opracowania dotyczy obiektów i zespołów fortyfikacyjnych przełomu XIX i XX wieku. Bardziej szczegółowo przyjrzano się problematyce współczesnych, konserwatorskich uzupełnień struktur pofortecznych, w zakresie projektowym i realizacyjnym. Odniesiono się również do specyfiki form nowej architektury w fortecznym krajobrazie kulturowym. Skonfrontowanie poglądów konserwatorskich z problematyką współczesnego projektowania, w odniesieniu do uzupełnień historycznych struktur i przestrzeni, jest ważnym elementem badań przedstawionych w prezentowanej monografii.